برای سر و سامان دادن به گسستگی فرهنگی جامعه و رساندن پیام اسلام اصیل که از طریق پدرش، امام حسین علیه السلام و جدش، امیرالمؤمنین علی علیه السلام و پیامبر خدا به او رسیده بود، به تشکیل حوزه درس عظیمی روی آورد تا بدین وسیله به تربیت عالمانی فرهیخته بپردازد. چنین بود که شماری از تابعین از خرمن علوم وی خوشه های دانش و معرفت چیدند و برخی نیز همچون طاووس یمانی و ثابت بن دینار معروف به ابوحمزه ثمالی به مدارج عالی اخلاق و عرفان دست یافتند. برخی، شاگردان ایشان را بیش از 270 تن برشمرده اند.1 برخی از آنان که در منابع اهل سنت به آن تصریح شده، عبارتند از: حبیب ابن ابی ثابت؛ حکم بن عتیبة؛ حکیم بن جبیر؛ زید بن اسلم؛ زید بن علی بن الحسین، فرزند امام سجاد علیه السلام؛ ابوجعفر محمد بن علی الباقر علیه السلام فرزند دیگر امام؛ عمر بن علی بن الحسین علیه السلام؛ ابوحازم سلمة بن دینار مدنی؛ طاووس بن کیسان یمانی؛ عاصم بن عبیدالله بن عاصم بن عمر بن الخطاب؛ عاصم بن عمر بن قتاده؛ ابوزناد عبدالله بن زکوان؛ عبدالله بن علی بن الحسین علیه السلام، فرزند دیگر امام؛ عبدالله بن مسلم بن هرمز؛ عبیدالله بن عبدالرحمان بن موهب؛ علی بن زید بن جارعان؛ عمر بن قتادة بن نعمان؛ عمرو بن دینار؛ قاسم بن عوف شیبانی؛ قعقاع بن حکیم؛ ابوالاسود محمد بن عبدالرحمان بن نوفل؛ محمدبن فرات تمیمی؛ محمدبن مسلم بن شهاب زهری؛ محمدبن هلال مدنی؛ مسعود بن مالک اسدی؛ مسلم البطین؛ منمال بن عمرو؛ نصر بن اوس طائی؛ هشام بن عروة؛ یحیی بن سعید انصاری؛ ابوحمزة الثمالی (ثابت بن دینار)؛ ابوزبیر مکی؛ ابوسلمة بن عبدالرحمان بن عوف.2 این افراد که طلایه داران دانش نزد اهل سنت به شمار می آمدند، خوشه چین علم و معرفت از محضر آن حضرت بوده اند. ایشان توانست با حرکت فرهنگی خود، جامعه اسلامی آن عصر را در مسیر اسلام اصیل قرار دهد. با تدبیر امام علیه السلام نور پرفروغ اسلام که با حرکت های ضد فرهنگی امویان و مروانیان کم فروغ شده بود، جان تازه ای گرفت و همچنان روشنی بخش جان های مسلمانان شد.

برچسب‌ها: