در عصر امام سجاد علیه السلام فقیهان بسیاری به ویژه در شهر مدینه می زیسته اند. از آن جمله اند: ابوحازم، محمد بن شهاب زهری، سفیان عیینه، نافع بن جبیر، سعد بن مسیّب، عروة بن زبیر، ابوبکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام، قاسم بن محمد بن ابی بکر و سالم بن عبداللّه. باید گفت وفات این بزرگان فقه در فاصله ی اندکی از یکدیگر رخ داده است به گونه ای که سال 95 هجری را «سنة الفقهاء» نامیدند؛1 زیرا در این سال تعداد بی شماری از فقیهان آن عصر درگذشتند. مقام فقهی و علمی امام سجاد علیه السلام به حدی بارز و آشکار بود که ابن جوزی به آن حضرت عنوان «سیدالفقهاء» می دهد و از بسیاری نقل می کند: «ما در میان فقیهان، داناتر و فقیه تر از امام سجاد علیه السلام نیافتیم».2
امام سجاد علیه السلام تنها مرجع فقهی شیعیان نبود بلکه فقهای عامه نیز در بسیاری از مسایل خود به ایشان مراجعه می کردند. برای مثال گفته اند زهری جهت آگاهی از حکم قتل غیرعمه برده ی مقتول به پیشگاه امام سجاد علیه السلام رفته است.3
۱ـ تاریخ طبرى، ج 5، ص 263.
2ـ ر.ک: تاریخ الشیعه، ص 38.
3ـ طبقات ابن سعد، ج 5، ص 158.
برچسبها: زندگینامه امام سجاد(ع) - فضایل امام سجاد