نجوای دعاهای دلنشین او سال هاست که می جوشد و این ما هستیم که حالا باید از خدا بخواهیم دعاهای عارفانه آن امام در این فصل سرد، بدرقه همه عمر و زندگی مان باشد.در سالروز شهادت حضرتش،منتخبی از توصیه های ایشان برای داشتن زندگی ای بهتر را بخوانید...

 آبروی همسایه ات را حفظ کن

حق همسایه این است که در غیاب او نگاهبانش باشی و در حضورش او را گرامی داشته و یاور و کمک کار او در هر حال باشی و در صدد یافتن اسرار او مباش و از بدی او کاوش نکن که بفهمی و اگر بدی از او فهمیدی بدون عمد و قصد و بدون زحمت برای آنچه فهمیدی همچون قلعه محکمی باشی و چون پرده ضخیمی به حدی که اگر نیزه ها برای یافتنش جستجو کنند آن را نیابند چون پیچیده و مستور است . از آنجا که نداند به سخن او گوش بر ضرر او نده و در مشکلات و سختیها او را تسلیم نکن و در هنگامی که نعمتی به او دیدی بر او حسد مورز، از لغزش او بگذر و از گناهانش صرف نظر کن و اگر بر تو نادانی کرد بردباری در مقابل آن داشته باش و با مسالمت با او رفتار کن و با او با بزرگواری معاشرت نما و هیچ قدرتی جز به خواست خداوند وجود ندارد.

حرف بی فایده نزن

همۀ خوبی ها را در بریدن طمع از آنچه در دست مردم است دیدم.همانا معرفت و کمال دین مسلمان در گرو رهاکردن سخنان و حرف هائى است که به حال او ـ و دیگران ـ سودى ندارد. و از ریا و خودنمائى دورى جستن و در برابر مشکلات زندگى بردبار و شکیبا بودن و نیز داراى اخلاق پسندیده و نیک سیرت بودن است.

رساله حقوق امام سجاد علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

و اکبر حقوق الله علیک ما اوجبه لنفسه تبارک و تعالى من حقه الذی هو اصل الحقوق ومنه تفرع ؛ ثم (ما) اوجبه علیک لنفسک من قرنک الى قدمک على اختلاف جوارحک .

ترجمه : بزرگترین حقوق خداوند بر تو حقیست که آن ذات مقدس به عنوان حق خود رعایت آنرا برتو واجب نموده است ؛ حقـی که اصل حقوق است و از آن حقـوق دیـگر منتشر ومتفرع میشود و در درجه دوم حق خودت بر خودت  میباشد ؛ که این حقوق از فرق سر تا کف پای ترا شامل میشود .

فجعل لبصرک علیک حقا و لسمعک علیک حقا و للسانک علیک حقا و لیدیک علیک حقا و لرجلک علیک حقا و لبطنک علیک حقا و لفرجک علیک حقا فهذه الجوارح السبع التى بها تکون الافعال .

ترجمه : پس خداوند متعال بر تو واجب کرده رعایت حق چشمت و حق گوشت و حق زبانت و حق دستهایت و حق پایت و حق شکمت و حق عورتت را ؛که این اعضای هفت گانه ؛ سبب افعال و اعمال تو میباشد و از این اعضا بعنوان وسیله ای برای رسیدن به امیال و آرزوهایت استفاده مینمائی

کنیه و القاب امام علی بن الحسین(ع)

برای امام زین العابدین(ع) این کنیه ها یاد شده است: ابوالحسن،[1] ابومحمد،[2] ابوالحسین،[3] ابوعبدالله،[4] ابوبکر،[5] ابوالقاسم[6].

در این میان مشهورترین کنیه آن حضرت نخست ابوالحسن و سپس ابومحمد است.

برای امام سجاد(ع) القاب زیادی ذکر شده است که هر یک از این لقب ها بیانگر مرتبه ای از کمال و درجه ای از منزلت معنوی این امام همام نزد پروردگارش می باشد که در جامعه برای مردم ظاهر شده است و آنان وجود آن بزرگوار را مظهر نمایان این صفت ها دانسته و او را به این القاب یاد می کردند.

یکی از محققان درباره این لقب ها می نویسد:

بیشتر کسانی که این لقب ها را به او داده اند نه شیعه بوده اند و نه او را امام و منصوب از جانب خدا می دانستند اما نمی توانستند آنچه را در او می بینند نادیده بگیرند هر یک از این لقب ها که بیانگر مرتبه ای از کمال نفس و درجه ای از ایمان و مرحله ای از تقوا و پسایه ای از اخلاص است و بیان دارنده اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده این لقب هاست.

چون انسان به تنهایی نمی تواند نیازهای خود را رفع کند، به برقراری ارتباط با دیگران اقدام می کند. گرایش انسان به رفع نیازهایش از یک سو و گرایش به کمال از سوی دیگر، دو انگیزه نیرومند و قوی است که وی را به برقراری ارتباط در سطوح مختلف اجتماعی برمی انگیزد. بنابراین، برای بررسی اهداف ارتباطی انسان در چارچوب صحیفه، باید به نیازهای اصولی توجه کنیم تا به کمال که خاستگاه این گونه ارتباطات است، برسیم.
بحث از اهداف تربیتی در زمینه ارتباط یک فرد مؤمن با دیگر هم مسلکانش، ناظر به ایجاد و پرورش روحیه برادری و هم یاری میان افراد در راستای هدف غایی یعنی خداوند متعال است. امام سجاد علیه السلام برای تثبیت برادری و هم یاری در جامعه به دو عامل اساسی اشاره می کند:

یک ـ فراهم کردن زمینه ایجاد برادری
ایجاد زمینه مناسب برای دست یابی به برادری دینی و هم دلی در سایه شریعت وقتی حاصل می شود که افراد جامعه به وظایف شرعی خود پای بند باشند. امام سجاد علیه السلام در دعای بیست و ششم که دعا برای همسایگان است، با اشاره به این عامل مهم می فرماید:
وَ وَفِّقْهُم لاِقامَةِ سُنَّتِکَ، وَ الاَخْذِ بِمَحاسنِ اَدَبِکَ.1

تمام افرادی که با این عارف بزرگ ملاقات کرده علاوه بر بهره مندی از مقام علمی ، روحیه معنوی وی را مورد تصدیق قرار داده‌اند.

مرحوم بهجت شخصیت ممتاز عرفانی بود. دنیای وی دنیای معرفت، عرفان و تزکیه بود.

همه افرادی که به خدمت وی رسیده بودند جدا از مرتبه علمی، از تربیت روحانی این بزرگوار ،بهره مند می شدند.